Το Ελληνικό είναι χωριό της επαρχίας Γορτυνίας του Νομού Αρκαδίας. Βρίσκεται στη διαδρομή μεταξύ Στεμνίτσας και Καρύταινας στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Μαινάλου. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Γορτυνίας, στην τελευταία απογραφή κατεγράφη πληθυσμός 204 κατοίκων. Μέχρι το 1927 το χωριό ονομαζόταν Μουλάτσι, με απόφαση της Νομαρχίας Αρκαδίας μετονομάζεται σε Ελληνικόν,  αριθ. απόφασης 11011/2-11-1927, σε αναφορές κατά την Επανάσταση του 1821 αναφέρεται και Μουλά(ν)τζι.

Το Ελληνικό με την ονομασία Μουλάτσι αναφέρεται για πρώτη φορά στην απογραφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1515. Το χωριό αναφερόταν ως φέουδο του Αχμέτ Μπέη με πληθυσμό αποτελούμενο από 41 οικογένειες, 5 αγάμους και 1 χήρα. Το 1690 αναφέρεται από τον Βενετό περιηγητή Αντόνιο Ρακιφίκο. Σε απογραφή των Βενετών το 1700 εμφανίζεται να έχει 148 κατοίκους.

Συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση του 1821, επικεφαλής των επαναστατημένων Μουλατσιωτών, ήταν ο οπλαρχηγός Σάββας Νικολόπουλος, τα άρματά του φυλάσσονται στο Εκκλησιαστικό  Μουσείο Ελληνικού. Ο ιστορικός του αγώνα Φωτάκος καταγράφει την πρώτη επαναστατική πράξη στις 21 Μαρτίου 1821, στο μικρό ποιμενικό οικισμό «Βλάχικα» κοντά στο Μουλάτσι , όπου ο Κυριάκος Ντρίζας από το Γαρζενίκο, παρακινούμενος από τους οπλαρχηγούς, Κων. Αλεξανδρόπουλο και Θοδόση Καρδαρά, σκότωσε τέσσερις τούρκους. Σκοπός τους ήταν το επαναστατικό σώμα που είχαν καταρτίσει να φτάσει στην Καρύταινα και να τεθεί στη διάθεση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.  Ο οικισμός «Βλάχικα» ήταν κάτω από τη σημερινή Ιερά Μονή Αγίου Νικοδήμου. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όταν ερχόταν στο Μουλάτσι διανυκτέρευε στο σπίτι του Κουσιουρή, (σημερινό ξενοδοχείο «Έλαφος»). Πιο πέρα από τα πλατάνια στον Αγιάννη σε ένα πλάτωμα συγκέντρωνε τους κατοίκους του χωριού και τους εμψύχωνε για τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή, το σημείο αυτό λέγεται ακόμα και σήμερα «Του Στρατηγού η Ράχη».

Μετά την απελευθέρωση και την δημιουργία του Ελληνικού Κράτους , με Β.Δ. της 9ης (21ης) Νοεμβρίου 1834 (ΦΕΚ 16/1835) Περί Σχηματισμού των Δήμων του Νομού Αρκαδίας, η Στεμνίτσα και το Μουλάτσι αποτέλεσαν τον Δήμο Τρικολώνων και ο δημότης του απεκλήθη Τρικολωνεύς. Με το νόμο ΔΝΖ/1912 Περί Συστάσεως Δήμων και Κοινοτήτων καταργήθηκε ο Δήμος Τρικολώνων και τα χωριά έγιναν Κοινότητες. Την άνοιξη του 1914 έγιναν εκλογές και εξελέγη το πρώτο Κοινοτικό Συμβούλιο Μουλατσίου. Το 1997 με το Σχέδιο 2539/97 «Ιωάννης Καποδίστριας» το Ελληνικό μαζί με τα άλλα χωριά δημιούργησαν τον Δήμο Τρικολώνων με έδρα την Στεμνίτσα, το 2010 με το πρόγραμμα 3852/2010 «Καλλικράτης» ο δήμος Τρικολώνων μαζί με άλλους 7 δήμους σχημάτισαν το Δήμο Γορτυνίας με έδρα την Δημητσάνα.

Γιατί Μουλάτσιον ή Μουλατσιόν;

Ο ήρωας του χωριού μας Σπύρος Γεωργαντάς, γιος του Σωτήρη και της Κωνσταντίνας , γεννήθηκε στο Ελληνικό τότε Μουλάτσι, το 1889. Σε μικρή ηλικία έφυγε μετανάστης στην Αμερική. Το 1912 μαζί με άλλους Έλληνες μετανάστες έρχεται στην πατρίδα που τον χρειάζεται και πέφτει ηρωικά στη μάχη Μπιζάνι στις 21 Φεβρουαρίου 1913, η μάχη ήταν νικηφόρα οι Οθωμανοί παρέδωσαν τα Γιάννενα η Πατρίδα μεγάλωσε.  Όταν μετά τη μάχη, περισυνέλλεξαν το άψυχο κορμί του, στην τσέπη του βρήκαν μερικά αντικείμενα και ένα γράμμα που είχε γράψει ο ίδιος, το γράμμα έγραφε…

»Λέγουμε Σπύρος Γεωργαντάς ιμε από Μουλατσιόν Γορτυνίας  Ελθα από την Αμερική διά νά υπερασπίσω την πατρίδα μέχρι τελευτέας γρανίδος έματος  1000 καρδιές αν ίχα όλας θα θυσίαζα διά την γλυκιά πατρίδα  Έχω ένα ορολόγιον 35 δρ μία καδένα να σταλούν στη μιτέρα μου κυρίαν Σοτίρενα Γεωργαντά εις Μουλατσιόν Γορτυνίας.» 

Λόγω σεβασμού διατηρούμε την ορθογραφία του γράμματος. Το όνομά του Σπύρου Γεωργαντά αναγράφετε στο Μνημείο Πεσόντων του χωριού μας, μαζί με τα ονόματα όλων των Ηρώων Πεσόντων συμπατριωτών μας, που έδωσαν τη ζωή τους για την Πατρίδα. Βλ. γενεαλογικά στοιχεία…

Το ηρωικό γράμμα, που βρέθηκε στην τσέπη του πεσόντος Σπύρου Γεωργαντά, ήταν άγνωστο, μέχρι που ο Αντώνης Σταυρίδης και οι εκδόσεις «Μίλητος», εξέδωσαν ένα βιβλίο, με τίτλο «Άννα Μελά-Παπαδοπούλου, εκεί που δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι». Το βιβλίο αυτό περιγράφει τις καθημερινές ιστορίες του πολέμου 1912-1913, όπως τις κατέγραψε στο ημερολόγιό της, η εθελόντρια αδελφή νοσοκόμα, Άννα Μελά-Παπαδοπούλου, η επονομαζόμενη ¨Μάνα¨, αδερφή του Ήρωα Μακεδονομάχου Παύλου Μελά. Εκεί το διάβασε ο φίλος Αντώνης Δρεμέτσικας και το έκανε ευρύτερα γνωστό, δημοσιεύοντάς το στην εφημερίδα «Γορτυνία».

Το γράμμα του Σπύρου Γεωργαντά έγινε μνημείο σε λευκό μάρμαρο, στην πλατεία του χωριού μας, απέναντι από τον Γέρο του Μοριά, με τη συμβολή του συμπατριώτη μας Δημήτρη Αβραμόπουλου . Η φίλη του χωριού μας καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Συλβάνα Χρυσακοπούλου επιμελήθηκε το επίγραμμα του μνημείου.

Από το Μουλατσιόν ή Μουλάτσιον του Ήρωα Σπύρου Γεωργαντά και ο τίτλος της ιστοσελίδας μας…

Ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά στοιχεία

- Παραδοσιακοί οικισμοί, εργασία της Σχολής Αρχιτεκτόνων - Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, βλ εδώ…

- Συλλογή λαογραφικού υλικού στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη «Πέργαμος», από την Αναστασία Καραματζιάνη, βλ εδώ…
- Συλλογή λαογραφικού υλικού στην ΨηφιακήΒιβλιοθήκη «Πέργαμος», από την Παναγιώτα Μασσαλή, βλ εδώ…

Η Αναστασία Καραματζιάνη και η Παναγιώτα Μασσαλή, τις οποίες ευχαριστούμε, κατάγονται από το Ελληνικό, βλ. γενεαλογικά στοιχεία στους κλάδους Λυκόγιαννη και Καπονικολού αντιστοίχως.